Żylaki to problem najczęściej dotykający kobiety. Związane z nimi bóle i skurcze łydek, uczucie „ciężkości” nóg i obrzęki są przejawami zaburzeń krążenia. Co powoduje powstawanie żylaków i jak sobie z nimi poradzić?
Żylaki – przyczyny
Podczas każdego skurczu serca tętnice rozprowadzają krew po ciele. Aby krew płynąca do góry nie opadała, żyły zaopatrzone są w zastawki. To niewielkie fałdki wewnętrznej błony naczyń zamykające się, gdy krew zmierza w kierunku serca.
Uszkodzenie zastawek powoduje cofanie się krwi i wzrost jej ciśnienia. Krew napiera na ścianki żylne, powodując ich deformację. Żylaki są właśnie takimi rozszerzonymi chorobowo naczyniami krwionośnymi. Z reguły pojawiają się na nogach. Występują tuż pod powierzchnią skóry, przybierając wygląd niebieskich, poskręcanych linii. Poza upośledzeniem pracy zastawek możliwą przyczyną żylaków jest osłabienie ścian żyły przez substancje chemiczne, biorące udział w procesach zapalnych.
Najczęściej pierwszą diagnozę odnośnie żylaków stawia lekarz rodzinny, choć może je zauważyć również ortopeda. Żoliborz jest dzielnicą, w której nie brak doktorów nauk medycznych kompleksowo podchodzących do problemów zdrowotnych pacjenta, w razie potrzeby kierujących do lekarzy innych specjalizacji.
Żylakom sprzyjają:
- ciąża,
- zaburzenia hormonalne,
- siedzący tryb życia, częste zakładanie nogi na nogę,
- noszenie obcisłych ubrań, zwłaszcza rajstop, podkolanówek czy skarpet z mocnym ściągaczem,
- praca związana z wielogodzinnym staniem,
- otyłość i nadwaga,
- dieta uboga w błonnik i witaminę C,
- częste wizyty w saunie i w solarium.
Nie bez znaczenia jest też czynnik genetyczny – predyspozycję do żylaków można odziedziczyć po rodzicach czy dziadkach.
Żylaki – leczenie
Leczenie żylaków musi poprzedzić szczegółowa diagnoza. Urządzenia, jakimi posługuje się chirurgia naczyniowa, pozwalają na dokładne obejrzenie żył od środka. Wykonuje się USG metodą Dopplera, a kiedy to nie wystarcza – wenografię.
Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu środków wzmacniających żyły i poprawiających ich elastyczność. Zawierają one takie związki, jak hesperydyna, diosmina, dobesylan wapnia, escyna i trokserutyna. Stosowane są także maści z heparyną i wyciągami roślinnymi np. z kasztanowca.
Przewlekła niewydolność żylna poddawana jest leczeniu operacyjnemu. Niegdyś operacja taka oznaczała usuwanie dysfunkcyjnych żył, natomiast obecnie dostępne są małoinwazyjne metody udrażniające, takie jak skleroterapia, miniflebektomia, laseroterapia czy zabiegi hybrydowe.
