Dziecko to największy skarb w życiu rodziców. Moment pojawienia się naszej pociechy jest zawsze wyjątkowy i magiczny i wiąże się z reguły z przewartościowaniem całego swojego dotychczasowego życia.
Przyszła mama podczas 9 miesięcy ciąży, bardzo dba o swoje zdrowie, aby jej dziecko przyszło na świat w jak najlepszej kondycji fizycznej i psychicznej.
Jak radzić sobie z chorobą dziecka?
Rodzice oczekując maluszka nie biorą pod uwagę, że ich dziecko mogłoby urodzić się chore, zaburzone, z jakimiś dysfunkcjami. Taka wiadomość spada na nich, jak grom z jasnego nieba. Są w szoku, przerażeni i zatroskani o losy i przyszłość swojego maluszka. Na tego typu wiadomości nigdy nie można się przygotować, każdy przechodzi szok, bo nikt nie oczekuje takich informacji. Rodzice marzą o zdrowym dziecku i choć wiele czytają i spotykają chore dzieci, to jednak sądzą, że ich ten problem na pewno nie będzie dotyczył.
Matki patrząc na chore dzieci, których ułomność jest widoczna (zespół downa, porażenie mózgowe) zastanawiają się, jak one poradziłyby sobie z takim dzieckiem, z jego chorobą. Przyznają, że znacznie łatwiej by im było, gdyby choroba dzieci nie była widoczna na zewnątrz, to jakby odsuwanie od siebie myśli o jego niepełnosprawności. Skoro nie widać choroby, to tak, jakby jej nie było. Jedną z takich chorób, a właściwie zaburzenia jest zespół aspergera.
Dziecko z zespołem Aspergera w szkole
Jest to łagodne zaburzenie ze spektrum autyzmu. Jest to dużo łagodniejsza forma od autyzmu, której pierwsze objawy możemy zauważyć już w okresie wczesnoszkolnym. Dzieci z tym zaburzeniem mają problemy w nawiązywaniu kontaktów z innymi dziećmi, izolują się od nich, nie pragną bliskości. Ich kontakty opierają się z reguły na wspólnych pasjach i zainteresowaniach. Dzieci takie często odbierane są jako wyniosłe i zarozumiałe. Wynika to z tego, że nie potrafią wczuć się w emocje innych dzieci, nie potrafią odczytać komunikatów pozawerbalnych.
Dziecko z zespołem aspergera w szkole zachowuje się inaczej niż jego rówieśnicy. Ma problemy w budowaniu relacji o otoczeniem, nie bawi się z dziećmi, nie integruje, trzyma się na uboczu. Nie odpowiada na pytania nauczyciela, często jest opryskliwe, kręci się i wierci na lekcjach. Nie potrafi okazać szacunku nauczycielowi, zachować się adekwatnie do sytuacji.
Dziecko z zespołem aspergera w szkole trzyma się często na uboczu i woli towarzystwo osób dorosłych niż rówieśników. Często rozmawia z osobami dorosłymi, a jego mowa jest bardziej rozwinięta, posiada bogate słownictwo.
Rodzice dzieci z zespołem aspergera powinni zwracać szczególną uwagę na to, aby w okresie dorastania poświęcić im więcej uwagi i zrozumienia, bo mają one skłonności do uciekania w świat fikcji, świat komputerów.
